Οι ρόζοι του χεριού.

Όταν βγαίναμε απ’ το σπίτι
τον κρατούσα πάντοτε από το
μικρό δάχτυλο του χεριού του.

Ο πατέρας μου! ψιθύριζα
καθώς συγχρόνιζα το βήμα μου με το δικό του
και του χάιδευα τους ρόζους.

Καμάρωνα που ήταν τόσο σκληροί.
Σκληροί, σαν τη ζωή μας …

(Στέλιος Θ. Μαφρέδας)