Το τραπέζι της Τσικνοπέμπτης και ο γάμος της Κουλούρους.

Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, ονομάζεται η Πέμπτη, της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου, της Κρεατινής, επειδή αυτήν την ημέρα, στα σπίτια όλης της Ελλάδας ψήνουν κρέας, ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά, με αποτέλεσμα ο καπνός, η τσίκνα, να σκεπάζει πόλεις και χωριά. Από την τσίκνα που υπάρχει παντού αυτή τη μέρα, έχει πάρει και το όνομά της και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Αυτήν τη μέρα, ξεκινούν και οι κύριες εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες και κορυφώνονται με τα Κούλουμα, την Καθαρά Δευτέρα.
Βεβαίως την τιμητική τους έχουν τα κάρβουνα και οι ψησταριές.
Αν όμως αποφασίσετε να ξεφύγετε από τα καθιερωμένα, σας έχω μερικές εναλλακτικές λύσεις. 
Το έθιμο αυτό, μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων, χωρίς όμως να γνωρίζουμε την ακριβή προέλευσή του. 
Εικάζεται πάντως, ότι μάλλον προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που παρέμειναν ζωντανές μετά την έλευση του Χριστιανισμού.
Για μας τους Πατρινούς, η Τσικνοπέμπτη, είναι μια μεγάλη γιορτή που όλοι περιμένουν και όλη η πόλη γιορτάζει.
Σε κάθε γειτονιά, στα πεζοδρόμια, στις γωνίες, στα σχολεία, στις δημόσιες κι ιδιωτικές υπηρεσίες, παντού.
Αρκεί μια βόλτα από το πρωί στην πόλη μας, για να βιώσει κανείς, την αυθεντικότητα του εθίμου, να μεθύσει με τις μυρωδιές της τσίκνας και του κρασιού, να γευτεί τις ψητές λιχουδιές και να ξεφαντώσει με τους χορούς και τις μουσικές.
Όλοι ψήνουν και προσφέρουν στους περαστικούς μεζέδες, όλοι γελάνε και χορεύουν. Παντού αυτοσχέδιες ψησταριές, 
όλη η πόλη μια υπαίθρια γιορτή.
Όμως, το επίκεντρο των εκδηλώσεων την Τσικνοπέμπτη, αποτελεί η Άνω Πόλη, η παλιά συνοικία Τάσι και κυρίως η οδός Γερμανού, από την πλατεία Αγίου Γεωργίου ως τα Ταμπάχανα και οι γύρω δρόμοι.
Αυτήν την ημέρα με τα καρναβαλικά δρώμενα και τις μουσικές, αναβιώνει και μια χαρακτηριστική παράδοση, "ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς".
Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, κι επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω πόλης, που έζησε στην περίοδο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών, που της εξασφάλιζε τα προς το ζην.
Ορισμένοι Πατρινοί, εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της και το ευφάνταστο του χαρακτήρα της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον.
Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα.

Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον υποτιθέμενο Ουίλσον, Ιούλσο όπως τον πρόφερε η ίδια, και που φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, αλλά ώσπου να αντιληφθεί την ειρωνεία της στιγμής, το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο είχε διασκεδάσει με την ψυχή του.
Το θέαμα επαναλήφθηκε αρκετές χρονιές.
Στο δρώμενο, πρωταγωνιστούν νέοι και νέες Πατρινοί, οι οποίοι ακολουθώντας  την πομπή και μεταμφιεσμένοι σε τσιγγάνες, τσιγγάνους και ρεμπέτες, ενσαρκώνουν τους ρόλους του Ουίλσον και της Γιαννούλας.
Η Γιαννούλα, που λέγεται πως η μητέρα της ήταν τσιγγάνα, ντυμένη νύφη μαζί με τις φίλες της, θα περπατήσουν στους κεντρικούς δρόμους της Πάτρας, ξεσηκώνοντας τους περαστικούς και καλώντας τους στον γάμο της.
Αντίστοιχα, κι ο γαμπρός, ο Ναύαρχος Ουίλσον, με τη δική του συνοδεία και μεταφέροντας τη βάρκα του, θα περπατήσουν κι αυτοί στους κεντικούς δρόμους της Πάτρας,  παρασύροντας κι εκείνοι τον κόσμο να συμμετέχει στο μεγάλο γεγονός.
Με τους ήχους των κρουστών και με καρναβαλική διάθεση και ευθυμία, το ζευγάρι θα συναντηθεί στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, όπου με τη συνοδεία 
ζωντανής ορχήστρας, στήνεται γλέντι, με παραδοσιακά αποκριάτικα τραγούδια και χορούς.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Τρύγος και το κρασί στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα.